Ένα θέμα, που το επίσημο Κράτος επιμένει, μεταξύ άλλων, να κρατάει στην αφάνεια για λόγους ευνόητους, αφού αντιπροσωπεύει μια εκτεταμένη οικονομική δραστηριότητα στην παράκτια ζώνη πανελλαδικά, είναι η διαιώνιση της αδειοδότησης και λειτουργίας καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος κατά παράβαση των χρήσεων γης, στις περιοχές αμιγούς κατοικίας.
Πλήθος τέτοιων επιχειρήσεων με παλαιές άδειες συνεχίζουν να αδειοδοτούνται «σιωπηρά» με την διαδικασία της αντικατάστασης της άδειας, χωρίς δηλαδή η απόφαση να τίθεται σε κρίση των Δημοτικών Συμβουλίων ή των Συμβουλίων των Δημοτικών Ενοτήτων, ενώ παράλληλα, με κατάλληλα «τερτίπια», ώστε να δημιουργείται ένα προκάλυμμα «νομιμότητας», νέες άδειες χορηγούνται, με ό,τι αυτό συμπαρασύρει, δηλαδή άδειες χρήσης μουσικής, παρατάσεις ωραρίου, παραχωρήσεις χρήσης παραλίας για εκμετάλλευση, κλπ.
Αυτό σημαίνει ότι
οι κάτοικοι των οικισμών περιοχών με χρήση γης αμιγούς κατοικίας στερούνται αυτό που η νομοθεσία και το Σύνταγμα τους παρέχει, με αποτέλεσμα να υφίστανται όχι μόνο την όχληση από την λειτουργία των καταστημάτων αυτών, αλλά και την εκδίωξή τους από κοινόχρηστα τμήματα της παραλίας. Τα προβλήματά τους αυτά διογκώνονται σε βαθμό ανυπόφορο σαν συνέπεια της ασύδοτης συμπεριφοράς των καταστηματαρχών, που πολύ συχνά ξεφεύγουν σε υπερβάσεις των όρων χρήσης των αδειών που τους έχουν χορηγηθεί και σε πληθώρα παραβάσεων των ορίων ήχου, του ωραρίου λειτουργίας, των όρων χρήσης της παραλίας. Εκτός όμως από τον βαθμό όχλησης στον οποίο είναι εκτεθειμένοι οι κάτοικοι, αυτό που τους συμβαίνει και έχει πολύ μεγαλύτερη βαρύτητα είναι η υποβάθμιση της αξίας της ιδιοκτησίας τους και η τεράστια δυσκολία να εκμεταλλευτούν το ακίνητό τους. Ποιος νοικιάζει ή αγοράζει σπίτι δίπλα σε καφέ μπαρ ?
Ενώ λοιπόν υπάρχει ένα νομοθετικό πλαίσιο λίγο πολύ ξεκάθαρο για την προστασία των οικιστικών περιοχών με χαρακτήρα αμιγούς κατοικίας, η Πολιτεία συντηρεί μια εκτεταμένη ανομία, αφού γνωρίζει την έκταση του φαινομένου και το ανέχεται, μεταφέροντας τη διαχείρισή του στις Υπηρεσίες της τοπικής Αυτοδιοίκησης. Με τη σειρά της η τοπική Αυτοδιοίκηση, είτε από άγνοια, είτε από αδιαφορία, είτε από σκοπιμότητα, βρίσκεται εκτεθειμένη με έωλες αποφάσεις που εγείρουν την αγανάκτηση και την καχυποψία.
Η παραλία της Αρτέμιδας προσφέρεται σαν χαρακτηριστικό δείγμα αυτής της ανοχής και παράκαμψης τόσο της νομοθεσίας που ισχύει, όσο και του πολεοδομικού κώδικα.
Πλήθος αποφάσεις προεγκρίσεων και αδειών λειτουργίας Επιχειρήσεων Μαζικής εστίασης Πρόχειρου Γεύματος, για δήθεν αμφιλεγόμενες δραστηριότητες, όπως Γαλακτοπωλεία, Κυλικεία Αθλητικών Εγκαταστάσεων, έχουν χορηγηθεί στο παρελθόν, και εξακολουθούν να χορηγούνται και απ’ την σημερινή Δημοτική Αρχή, ενόσω μάλιστα η ανώτερη διοικητική αρχή, η Γενική Γραμματεία Αποκεντρωμένης Διοίκησης ΓΓΑΔ, μετά από συγκεκριμένες καταγγελίες, έχει επανειλημμένα καταστήσει σαφές στον Δήμο με τρόπο ρητό και ξεκάθαρο πως οι δραστηριότητες αυτές δεν είναι σύννομες.
Για του λόγου το αληθές, η ΓΓΑΔ ακύρωσε πρόσφατα ως μη σύννομες δύο αποφάσεις του Συμβουλίου Δημοτικής Ενότητας Αρτέμιδας για Προέγκριση Άδειας Ίδρυσης και Λειτουργίας Καταστημάτων Υγειονομικού Ενδιαφέροντος κατόπιν προσφυγής θιγόμενων συμπολιτών μας, Στη μια τουλάχιστον περίπτωση ο Δήμος χορήγησε την άδεια, παρά το γεγονός ότι εκκρεμούσε προσφυγή περί ακύρωσής της, και επιπλέον είχαν βεβαιωθεί από την Αστυνομία παραβάσεις λειτουργίας χωρίς άδεια, που όπως ξέρουμε επιβάλλουν τη σφράγιση της επιχείρησης.
Με αυτή την απαράδεκτη επιμονή έρχεται ο Δήμος να αποσείσει τις δικές του ευθύνες, αφού αντί να έχει αποτρέψιει εξ αρχής τον συγκεκριμένο επιχειρηματία, όπως όφειλε σύμφωνα με τη νομοθεσία, αντίθετα τον ενθάρρυνε.
Έτσι, ο Δήμος δεν αφήνει στον θιγόμενο δημότη επιλογή άλλη από το να εξαντλήσει την διοικητική και τη δικαστική οδό, φορτώνοντάς τον άδικα με το κόστος, την ψυχική επιβάρυνση και τον χρόνο που θα διαθέσει μέχρι να δικαιωθεί.
Αντί να σπρώχνουμε τη γνωστή σε όλους εκτεταμένη ανομία κάτω απ’ το χαλί, πρέπει το θέμα της αξιοποίησης του τεράστιου κεφαλαίου που αντιπροσωπεύουν οι ελληνικές ακτές να ανοίξει επιτέλους από την Κεντρική Κυβέρνηση και τα αρμόδια Υπουργεία, με θεσμοθέτηση των μέτρων εκείνων που θα προάγουν την οικονομική δραστηριότητα, αλλά με σεβασμό στο περιβάλλον και στην ποιότητα ζωής των πολιτών.
